Wstęp. Rak piersi jest najczęściej rozpoznawanym nowotworem złośliwym w populacji polskiej. Leczenie chirurgiczne i uzupełniające wiąże się z występowaniem wielu działań niepożądanych. W procesie zdrowienia niezwykle ważnym aspektem jest jakość życia, na którą wpływ ma poziom akceptacji choroby nowotworowej. Materiał i metody. Badaniem objęto 50 kobiet leczonych chirurgicznie metodą oszczędzającą pierś (BCT), po upływie 5 lat od zabiegu chirurgicznego. Pomiaru zmiennej zależnej dokonano, posługując się techniką CATI (ang. computer assisted telephone interview), wykorzystując w tym celu standaryzowaną Skalę Akceptacji Choroby (ang. Acceptance of Illness Scale – AIS) autorstwa B.J. Felton, T.A. Revenson i G.A. Hinrichsen, w adaptacji polskiej Zygfryda Juczyńskiego. Punktacja w AIS mieści się w obszarze od 8 do 40. Im wyższy wynik, tym lepsze zaakceptowanie stanu zdrowia oraz mniej negatywnych konsekwencji choroby. Utworzono także kwestionariusz ankiety konstrukcji własnej, na postawie którego uzyskano dane dotyczące wybranych cech socjodemograficznych oraz klinicznych. Wyniki. Ogólny wynik akceptacji choroby nowotworowej w grupie badanej wynosił 33,7, co oznacza pełne zaakceptowanie schorzenia po upływie 5 lat od zabiegu przy braku przerzutów nowotworowych. Nie stwierdzono wpływu danych socjodemograficznych na poziom zmiennej zależnej. W grupie kobiet, u których wykonano procedurę węzła wartowniczego, odnotowano wyniki świadczące o lepszym zaakceptowaniu choroby w porównaniu do pacjentek poddanych limfadenektomii pachowej. Wnioski. Po upływie 5 lat od zabiegu chirurgicznego z powodu raka piersi kobiety cechują się wysokim zaakceptowaniem schorzenia. Zaoszczędzenie węzłów chłonnych dołu pachowego pozwala na lepsze przystosowanie się do choroby.

Słowa kluczowe: rak piersi, akceptacja choroby, leczenie oszczędzające pierś.