Wstęp. W Polsce obserwuje się niski wskaźnik zatrudnionych pielęgniarek. Do przyczyn niedoboru kadrowego zalicza się dysproporcję pomiędzy liczbą młodych pielęgniarek i tych w wieku emerytalnym. Powodem tego może być niedostateczne zainteresowanie zawodem pielęgniarki, wynikające z różnicy pomiędzy oczekiwaniami a rzeczywistymi warunkami w miejscu pracy. Cel. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie oczekiwań oraz czynników z nimi związanych w grupie pielęgniarek aktywnych zawodowo. Materiał i metody. Badaniem objęto grupę 154 pielęgniarek aktywnych zawodowo. Badanie przeprowadzono w dwóch poznańskich szpitalach, od maja do listopada 2017 roku. W badaniu wykorzystano autorski kwestionariusz ankiety zawierający dane demograficzne, pytania dotyczące oczekiwań w pracy zawodowej i wypalenia zawodowego. Wyniki. Do najczęściej zrealizowanych oczekiwań pielęgniarek w pracy zawodowej należały: relacje ze współpracownikami (46%), wsparcie z ich strony (45%), postrzeganie pielęgniarki przez inne osoby (36%). Oczekiwaniem najrzadziej realizowanym było wynagrodzenie finansowe (9%). Pielęgniarki żyjące samotnie (98%) częściej niż żyjące w związku (85%) realizowały oczekiwania zawodowe (p = 0,011). Istotnie większy odsetek pielęgniarek, które nie zrealizowały swoich oczekiwań zawodowych, zgłaszało wypalenie zawodowe w zakresie depersonalizacji (p < 0,05). Wnioski. 1) Pielęgniarki najczęściej realizują swoje oczekiwania zawodowe dotyczące relacji interpersonalnych, a najrzadziej te dotyczące wynagrodzenia finansowego. 2) Do oczekiwań ważnych, ale niezrealizowanych przez pielęgniarki należą: poziom stresu podczas pracy, wyposażenie oddziału w najnowszy sprzęt oraz dochody w podstawowym miejscu pracy. 3) Brak zrealizowanych oczekiwań w zakresie warunków sprzyjających rozwijaniu kompetencji zawodowych oraz wsparcia współpracowników może przyczynić się do objawów wypalenia zawodowego.

Słowa kluczowe: pielęgniarstwo, oczekiwania, wypalenie zawodowe, praca zawodowa.